İtachi Shinden: Karanlık Gecenin Kitabı - Bölüm 1.4

4

“Büyük Savaş bitmiş olsa da, dünyanın artık tamamen barış içinde olduğunu henüz söyleyemeyiz. Şimdi bile iki yıl önce yaşanan üzücü olay nedeniyle zor günler geçirenler var. Peki bunu nasıl aşacağız? Genç ninja olarak bu başkasının sorunu değil. Bugün ninja yolunda ilk adımımızı atıyoruz. Bu kaotik dünyada, kesinlikle barışçıl bir yol değil. Ama buna rağmen burada yemin ediyoruz. Ninjalar kesinlikle zor bir yolda ilerlemeye cesaret edenlerdir. Ninjalar, saldırıyı bastıran ve katlananlardır. Akademide öğrendiğimiz her şeyi kullanarak Konoha’nın ninjası olarak görevlerimizi yerine getireceğiz.”
Itachi, parşömeni yavaşça geri kapatmadan önce gür bir sesle okudu. Sonra bakışlarını, altındaki mezunlar ve mevcut öğrenciler, veliler ve öğretmenler denizine çevirdi.
“Öğretim Görevlisi, Uchiha Itachi”
Okula başladığı günden mezuniyetine kadar notları mükemmelden başka bir şey değildi. Okuldaki dördüncü ayında bitirme sınavını geçmişti.
Büyük Savaş’ın acil günlerinde Hatake Kakashi gibi bazı istisnai mezunlar olmasına rağmen, Itachi savaş sonrası en genç mezun ve okul birincisiydi.
Ve böylece okul günleri bitti
Görünüşe göre öğretmenler arasında, Itachi’nin okul birincisi olarak yaptığı konuşmayı okumasıyla ilgili her türlü tartışma yaşanmıştı.
Mezunların çoğu on iki yaşındaydı. Itachi gibi mükemmel notlar alan ve daha genç mezunlar olan bazıları vardı, ancak yedi yaşındaki Itachi gerçekten de çok gençti. Yedi yaşının çok ötesinde notlara, düşünmeye ve ninja becerilerine sahip olsa bile, diğer mezunların önünde duramayacak kadar olgunlaşmamış olduğuna dair endişeler vardı.
Ve bir şey daha vardı.
Itachi’nin Uchiha klanında doğduğuna dair şikayetler vardı, özellikle de soyları Senju klanına bağlı olan öğretmenlerden. Ancak sonunda, yaşının sorununa ve Uchiha’lara karşı önyargılara rağmen, ezici yetenekleri ve notları ve her şeyde mükemmel olması önünde eğildiler. Başka bir okul birincisi olamazdı.
Itachi, sakura çiçeklerinin yaprakları havada uçuşarak okul bahçesinde yürüdü.
Ondan önce üç kişi vardı. Babası, bu mutlu duruma rağmen somurttu. Annesi, babasının diğer tarafından onu selamlamak için nazikçe gülümsedi. Ve son zamanlarda yürüme yeteneğinde ustalaşan erkek kardeşi, onu sonsuz bir şekilde memnun etti.
Onun ailesi.
Gelen giden kalabalığın arasında ağabeyini gören Sasuke sevimli yuvarlak gözlerini kocaman açtı. “İtaaaa!” net bir sesle ağladı.
Anneleri ona ağabeyine “Itachi” demesini söyledi ama o hala düzgün konuşamıyordu, bu yüzden bu “Ita”ya dönüştü. Ve küçük kardeşinin çok mutlu bir şekilde seslendiğini ve ona doğru sendelediğini gören Itachi, ezici bir şey hissetti.
Bana koşulsuz tapıyor…
Ve abisi olarak Itachi, Sasuke’yi kayıtsız şartsız korumak zorundaydı.
Annesi, bebeğin ve onun sallanan adımlarının ve parlak gülümsemesinin arkasından onu takip etti, ellerini onu yakalamak için uzattı.
“Dikkatli ol, Sasuke.” diye seslendi sakince. Ve sonra Sasuke görüş alanından kayboldu.
Birisi aralarında durarak görüşünü engelledi. Bir adam… karanlık bir adam. Itachi, bu adam hakkında tam olarak neyin karanlık olduğunu kelimelere dökemedi. Temel olarak, onunla ilgili her şey karanlıktı.
“Sen Uchiha Itachi misin?” diye sordu adam ona tepeden bakarak. Yüzünün sağ tarafı sargılarla kaplıydı. Siyah giyinmişti ama kolu ve
sol omzu açıktaydı ve altına giydiği beyaz cüppe ortaya çıkıyordu. Sadece sol gözü Itachi’ye baktı. “Anlıyorum …”
Itachi, gözünü kırpmadan uğursuz bir aurayla kaplı adamın bakışlarıyla karşılaştı. Bebek yürüyüşüne devam etmeye çalışırken annesi Sasuke’nin omuzlarından tuttu.
“Sen kötü şansın taşıyıcısısın.”
“Kötü şans mı?”
“Bu çizgilere kaos diyorlar,” dedi adam, Itachi’nin gözlerinden yanaklarına doğru akan çizgileri işaret ederek. “Kaos hayatın boyunca peşini bırakmaz.”
Parlak bir güne düşen kara bir leke…
Bu adam tam olarak kimdi?
“Akademi salonlarını süsleyen gelmiş geçmiş en yetenekli dehaya bir sorum var.”
Itachi sessizce adamın devam etmesini bekledi.
“On kardeşimiz deniz kazası geçirdi. Onlardan biri kötü, bulaşıcı bir hastalığa yakalandı. Yaşamasına izin verilirse, diğer dokuzu da hastalanacak ve ölecek. O geminin kaptanı olsaydın, nasıl bir hüküm verirdin?”
Adamın, ilk kez karşılaştıklarında Itachi’ye neden böyle bir şey sorduğu sorusu aklından geçti. Ama bir sonraki anda, kendi düşüncelerini basit kelimelerle yanıtlıyordu.
“Ne olursa olsun, hasta olan ölmeye mahkumdur. Kaptan olsaydım, ilk önceliğimin diğer dokuz kişinin hayatını kurtarmak olduğunu düşünürdüm. Birini öldürüp dokuzunu kurtarmayı seçerdim.”
Adamın yüzünden cesur bir gülümseme geçti. “Çok net bir yanıt.” Itachi’ye doğru ilerledi. “Tekrar görüşeceğimiz günü iple çekiyorum,” diye fısıldadı neredeyse çocuğun yanından geçerken.
Itachi, kötücül yankının kalbini karanlıkla kirlettiğini hissetti.
“Itachi…” Annesi kollarında Sasuke ile koşarak geldi.
“Ne dedi?” diye sordu babası, annesinin peşinden koşarak.
“Önemli bir şey değil.”
“Ah, gerçekten.” dedi babası, gözlerini adamın geri gidişine çevirerek. “Kim o?”
“Shimura Danzo. Üçüncünün yakın bir yardımcısı.” Itachi’ye cevap verirken Fugaku’nun sesinde karanlık bir gölge gizlendi.
“Kaos hayatın boyunca peşini bırakmaz.”
Danzo’nun havada asılı bıraktığı sözler keskin dikenlere dönüştü ve Itachi’nin kalbini deldi.
Elini, ağrıyan göğsüne koyan Itachi, uzaklaşana kadar adamın sırtına baktı.